Przysłuchując się dyskusji kandydatów na temat służby zdrowia odnoszę nieodparte wrażenie, że poziom prowadzonych dyskusji i wypowiedzi ma wywołać w widzach, wyborcach przekonanie, że każdy z kandydatów to swój chłop myśli i mówi tak jak ja, czyli czysto emocjonalnie. Stąd wnioskuję, że wszyscy konkurujący o prezydencki fotel używają prywatyzacji służby zdrowia jako sugerującego straszaka, że ci prywaciarze jak tylko okrzepną natychmiast podyktują nam takie ceny usług medycznych, że nie będzie nas na nie stać i będzie trzeba bzdurno umierać.
Jest już winien całej sprawie czarny lud – prywaciarz, którym nie tylko dzieci straszyć można. O instytucji, która ma za nasze pieniądze zapewnić nam ochronę naszego zdrowia ani mru, mru! Mowy żadnej nie ma o NFZ-cie, a to właśnie o organizacji tej instytucji powinni mówić kandydaci, jeśli by chcieli być merytoryczni i powinni prześcigać się w propozycjach jej modernizacji. To ta instytucja wydaje nie swoje pieniądze i na nie siebie, czyli w najbardziej niefortunny sposób. Z tego względu funkcjonowanie NFZ powinno szczególnie interesować nas, bo tam są zdeponowane pieniądze na ochronę naszego zdrowia.
Jeśli nasze zainteresowanie powinno mieć ten kierunek, to zainteresowanie kandydatów również. Żaden z nich nawet nie wspomniał o istnieniu NFZ, czyli nie myśli o tym jak są wydawane nasze pieniądze na ochronę naszego zdrowia. Zapewne kandydaci mają się za osoby wybitne o wysokim poziomie intelektu, stąd to moje zdziwienie z uproszczenia tak ważnej podstawowej sprawy.
Pozostaje mi tylko nadzieja, że ta merytoryczność powróci w kampanii przed drugą turą wyborów. Bo przecież z konkretów my społeczeństwo musimy rozliczyć wybrańca przy kolejnych wyborach, byśmy mogli dokonywać postępu, a emocje nie przykrywały nam tak potrzebnej rozwagi. Bo nadal nagradzamy naszym zainteresowaniem polityków, którzy niewiele rozumieją poza zrozumieniem naszych fobii i emocji z nimi związanych, a brak zrozumienia pozostałego olbrzymiego spektrum spraw zakrywają skutecznie pewnością siebie.
Tak długo będziemy nienowoczesnym społeczeństwem, jak długo będziemy przedkładać pewność siebie osób nas reprezentujących nad zrozumienie meritum spraw, których rozwiązania oczekujemy od naszych wybrańców.
