To że urodziłem się w mieście jest potwierdzone urzędową pieczątką w dowodzie tożsamości. Inny kwiatek polny że dorastałem po części w wiejskich klimatach z cepem w herbie, a w moim mniemaniu ten czas dojrzewania, jak dojrzewa wino, nazywam dobrodziejstwem od losu, skoro potrafię dzisiaj odróżnić łaciatą od gniadego albo świnię od barana.
Tak z cicha podglądałem inwentarz przypatrując się zachowaniu zwierząt, co suma sumarum wyszło mi w życiu na dobre, choćby od tej strony że łatwo jest mi odczytać ludzkie ułomności i charakterki na przykładzie zwierząt, począwszy od świni a skończywszy na wrednym kocie, który raptem zaczął parszywieć i chudnąć w oczach. Prawdopodobnie ów mruczek schrupał szczura, który to szczur też parszywiał i chudnął z powodu kanibalizmu. Zatem nie powinno nikogo do cna dziwić, że w zagrodzie jak w życiu publicznym, strikte polityczno-społecznym, znalazło swoje stałe miejsce zameldowania koryto i żłób, ( Żłób- specyficzny rodzaj chama ) acz symbolicznie, bo też coraz częściej mawia się że gdzie są pieniądze tam kończą się przyjazne relacje. Kulturę mas omijam świadomie, choćby i dlatego że o kiermaszu z moimi książkami, czytaj m.Bolesławiec, dowiedziałem się od człowieka z miotłą już po święcie ceramicznym a który to poprosił mnie o autograf z wpisem do książki > Buty emigranta < Inna broszka to fakt, że gdybym miał wykształcenie stosowne dla pani tańczącej na rurze, to i ludzie traktowali by mnie śmiertelnie poważnie, albo strasznie poważnie jak ośmieliła się zauważyć pewna pani która poświęciła swoje życie intymne dla kultury z lotu helikoptera.
Z tego też kierunku wzięły swój początek życia bajki z przesłaniem, nie tylko dla dzieci, bajkowe ilustracje znaczone słowem, w których to bajkach ukazuję słabostki ludzkie czerpane ze świata zwierząt, a kręcąc ten temat to powiem że człowiek powinien uczyć się pewnych zasad właśnie od zwierząt, co nie jest żadną ujmą czy dyshonorem, chociaż i ochlajmorda bywa że ma zasady większego formatu od tych z pałacyków.
Weźmy na ten przykład pod lupę mrówki, które mają w genach dyscyplinę, porządek, pracowitość i upór, co dla wielu ludzi sprowadza się w rozumowaniu na poziom piwnic Pałacu Kultury bądź lochów Watykanu, czyli czarna magia, a wiem bo las to mój kawałek chleba, że tylko pozornie kopce mrówek to jedna wielka ruchliwa masa, w rzeczywistości każda mrówka z osobna ma swoją poważną robotę do wykonania. Jakiekolwiek ideologie nie mają w tym świecie racji bytu, gdyż to właśnie owady żyjące w koloniach, ( Ludzkie kolonie kojarzę z kołchozami ) że przywołam do szeregu pszczoły, karaluchy i wspomniane mrówki, tworzą przykładną komunę, jaką tworzyły kiedyś dzieci kwiaty. Natomiast przypadek dzisiejszej rzeczywistości wkręconej w komunę jest daleki od urzeczywistnienia, nie mylić z taśmową produkcją czerwonych krawatów, skoro miałyby zniknąć z naszego życia wszelkie bariery, uprzedzenia klasowe, (?!) granice tolerancji i naród byłby jednym głosem, nic bardziej szalonego od wojny termojądrowej. A przecież mrówki też mają swoją królową i tutaj można dyskutować, wszak ta królowa nie jest żadną rozkapryszoną królewną którą nie wiedzieć czemu kojarzę z bladolicą i próżną lalunią, natomiast królewicz to już inna wiocha w garniturze od Armaniego. No i co z tego, skoro łatwiej jest mrówkę w lesie rozdeptać aniżeli ją ominąć.
To że człowiek funkcjonuje na różnych pozycjach nierzadko wbrew samemu sobie, jest sprawą dominacji przetykanej judaszowymi srebrnikami, opierającej się na walce o prawo przewodnictwa w stadzie, jakoż jesteśmy gatunkiem stadnym. Więc nie próbujmy nikomu udowadniać że jesteśmy najlepszymi kierowcami, to nie ten gwizdek, bo możemy być tylko ludźmi którzy jeżdżą bezpiecznie i to drogami które w myśl przyzwoitego rozsądku zdrowiej jest ominąć.
